سر خوشم باز در هوای علی            در هوای پُر از خـدای عـلی
قــلـم آورده‌ام کـه بــنـویــسـم            چند خـطی فـقـط برای عـلی

چـنـد خـطـی سـفـارشی نـذر            برق زیبای چـشم‌های عـلـی

ناگهان عـطر نـور نـازل شد            همه جا پُر شد از صدای علی
و لـبـی غـرق در تـبـسم شـد            شکر صد بار از خـدای علی
بوسه باران شد از لب ارباب            صورت مصطفی نمای علی
سیب سرخ حسین بـاریـد از            بوسه‌هایش به گونه‌های علی

سیـب سـرخ بـهـشـتـیان آمـد
روز زیـبـای هـر جـوان آمد

بـه عـلـی جـلـوۀ خــدا دادنـد            به جـمالش چه جلـوه‌ها دادند
به لـبانـش کمی عـسـل دادند            و به چشمش نمک، جدا دادند
و بـه تـیــزی ابـروانـش هـم            خـمی از تـیغ مرتضی دادند
و به اشک نماز نیـمه شبـش            خـوف دادند و هم رجا دادند
و به یمن حضور محـترمش            خــانـۀ نـور را صـفــا دادنـد
بـه خـرامـیـدنـش بـرای پـدر            رنگ لبخـنـد شـوق را دادند
به عـلی هر چه خوبها دارند            همه را یک به یک، به جا دادند

و به حـق نـور عـالـمـین آمد
پــســر ارشــد حــسـیـن آمـد

رســم و آداب دلـبــری دارد            شـیــوۀ رزم حــیــدری دارد
بـیـشتـر تا دل از پـدر بـبـرد            قــد و بــالای مـــادری دارد
نـور سـیـمـای فـاطـمی دارد            خلق و خـوی پیـمبـری دارد
بی‌سبب نیست اینکه حُسنش با            حـُسن یـوسف برابـری دارد
شیر مـرد عشیـرۀ خـورشیـد            چـند تا فـتـح لـشـکـری دارد
مثل حیدر فقط نه یک شیـوه            شـــیــوه‌هــای دلاوری دارد
مثل عباس مـرد میدان است            بین سرها عـلـی سـری دارد

اســد الـلـه یـا عـلــی اکــبــر
جـان اربـاب ما عـلـی اکـبـر

شب شب مستی و گدایی شد            بـاز هم هـر دلـی خـدایی شد
بـاز بــاران نــور مــی‌بــارد            چه شب خوب و با صفایی شد
دل دیـوانـه‌ام به شـوق عـلـی            به هــوای حـرم هـوایـی شـد
کربلا یک علی فقط کم داشت            با حضورش چه کربلایی شد
نسل خـورشید با دو تا اکـبر            غرق در نور و روشنایی شد
یک عـلی اکـبرش حسینی و            یک علی اکبرش رضایی شد
یک دلم مـرغ کـربـلایی بود            یک دلم مشهد الـرضایی شد

من گـدای هـمـیـشـه بی‌تـابـم
یـا امــام الــرئــوف دریــابـم